کنار خیابون ایستاده بود
دائم دستشو بلند می کرد که یه ماشین جلوش بایسته
همه ی ماشینا رد می شدن و می رفتن ... بعضی هاشون گاهی یه بوقم میزدن که معنیش رو متوجه نمی شد !
"یعنی چی؟"
یه مدت که گذشت کم کم احساس کرد که هیچ ماشینی قرار نیست توقف بکنه
به اطرافش نگاهی انداخت ... و با خودش گفت : "فکر کنم جای اشتباهی ایستادم"
یه نگاهی به مسیر پیش رو انداخت و گفت : "البته شاید پیاده روی هم فکر بدی نباشه !"
هندزفریشو گذاشت توی گوشش ... دستاشو کرد توی جیبش ... راه افتاد و رفت ...
و انگار یه حسی بهش می گفت دیگه برنگرد و جاده رو نگاه نکن ... کسی قرار نیست به خاطرت توقف کنه
موضوع یه مقدار جالب تر شد وقتی که تصمیمش برای پیاده روی قطعی شده بود و بعضی ماشین ها کنارش توقف می کردن ... و حتا می پرسیدن که کجا میری مسیرت رو بگو ...
دوست داشت بخنده ! به اون لحظاتی فکر می کرد که اونقدر دست تکون داد و هیچکس بهش توجهی نکرد !
و الان دیگه حتا به سمت ماشینایی که خودشون براش توقف می کردن نگاه هم نمی کرد !
گاهی بعضی ها خیلی مصمم بودن و توقفشون بیشتر طول می کشید و بعد از اینکه با بی تفاوتیش مواجه می شدن سری به نشانه ی تاسف تکون میدادن و میرفتن ... و ناخودآگاه یه جمله رو توی ذهنش میاورد :
"خدایا این چی میگه؟ ! """"فازش چیه ؟ """" "
انگار نه انگار که اصلن براش اهمیتی نداره این موضوع !
انگار دیگه هیچکس مهم نبود ... دستاش تو جیبش بود و راه میرفت ... نه ماشینایی که رد می شدن و میرفتن اهمیت داشتن ... نه اونهایی که میدیدنش ... نه بعضی ها که به هر دلیلی توقف می کردن !
گاهی آدم دیگه دوست نداره دستاشو از تو جیبش در بیاره و هندزفریشو بکشه بیرون از گوشش و تصمیمش رو عوض کنه ...
بعضی وقت ها وقتی تصمیم می گیری بقیه راه رو پیاده بری دیگه مهم نیست چند تا ماشین توی مسیر وجود داره ...
این یه داستان کوتاه بود ... ولی این داستان خیلی طولانیه !
بستگی داره چطور خونده بشه !
