به این فکر می کردم که عمر منظومه شمسی ما چیزی در حدود 4.5 میلیارد ساله
در مقایسه با عمر جهان قابل مشاهده - که حدود 14 میلیارد ساله - خیلی کمتره
یعنی ما در حدود 9 الی 10 میلیارد سال بعد از پیدایش جهان متولد شدیم - البته منظورم از ما - منظومه ی شمسی ماست
وگرنه گونه ی جانوری که چند میلیون سال و مدل انسانیش که چند هزار سال بیشتر عمر نداره
و برام سوال میشه که در اون حدود 10 میلیارد سال - چه زندگی ها - چه تمدن ها و چه موجودات دیگری در نقاط دیگر جهان - از همین کهکشان راه شیری خودمون گرفته تا کهکشان های دور دستی که هنوز حتا یک بار هم مشاهدشون نکردیم - به وجود اومدن - زندگی کردن - تاریخ چندین میلیون ساله یا حتا بیشتر داشتن و ...
ممکنه هنوز هم وجود داشته باشند - ممکنه خیلی های دیگه هم باشن که عمرشون تقریبن با عمر ما یکیه
خیلی ها هستند که تازه متولد شدند - خیلی ها هستند که برای همیشه منقرض شدند
موضوع اصلی اینه که ما هیچی از این دنیا نمیدونیم - و در یک همچین عظمتی - زمانی که هنوز خیلی چیزها رو باید بدونیم و بفهمیم - عمر و زندگیمون درگیر قسط و وام و قیمت تخم مرغ و رهبر کره ی شمالی و بودجه ی 97 و آلودگی تهران می کنیم و جفنگیاتی از این قبیل شده
زندگی مسخره ای داریم - و سعی می کنیم همه رو هم به همین راه به ظاهر درست و منطقی هدایت کنیم
در صورتی که چند هزار متر بالاتر از سر ما به بعد، داستان به کلی فرق داره
و اونقدر سوژه برای درگیر کردن فکر و ذهن و گذران زندگی وجود داره که دیگه وقتی برای این خزعبلات زمینی باقی نمیمونه
شاید اگر همه ی انسان ها با هم متحد می شدند تا یک مقدار فرا زمینی فکر بکنند - وضعیت زمین هم الان به این شکل نبود...
حق دارند اونهایی که فکر می کنند ما موجودات بسیار ابتدایی و کم هوشی هستیم...
امیدوارانه روزی رو میبینیم که در منابع تاریخیمون به جای نهضت مشروطه و جنگ جهانی دوم و حمله ی مغول ها و فراعنه - با جملاتی شبیه به
"در 7 میلیارد سال قبل در کهکشان .... در صورت فلکی ... و در منظومه ی ... و در سیاره ی ... تمدن .... وجود داشت که ..."
روابط با کیهان بهتر شده... و حتا از چارچوب ابعاد 3 بعدی و بعد زمانی هم خارج شدیم و میدونیم که در ورای اینها چه خبر بوده و الان چه خبره
ما زندگی جالبی نداریم ... خیلی اوقات چیزی که من رو اذیت می کنه همین هست که مجبورم توضیح بدم که چرا این زندگی به نظرم اینقدر دری وری میاد
و چه کار میتونم انجام بدم و مجبورم در عوضش چه کارهای چیپی انجام بدم
این هم متاسفانه فقط به من و امثال من بستگی نداره و بستر مناسبش رو لازم داره
انگار نه انگار که هدف خدا از خلقتمون چی بوده... اصلن انگار مطرح نیست این موضوع
حس می کنم که در سیاره و زمان و مکانی اشتباه متولد شدم
یا شاید خیلی زود بوده
به هر حال از این همه مسخرگی حوصلم سر رفته و خسته شدم
هرکسی که بخواد یک مقدار فراتر از چارچوب های کلیشه ای این سیاره فکر بکنه - و در زندگیش این افکار رو اعمال بکنه - اگر تنها باشه معمولن از سمت این سرزمین طرد میشه
شاید بعدها به یاد بیارنش - اما در زندگی شخصی معمولن نه به درد کسی می خوره و نه کسی دردش رو متوجه میشه
ما موجودات کم عقل و خردی هستیم و به همین دلیله که فکر می کنیم خیلی دانا و خردمندیم...
ما خنده داریم... این تعریف مناسبیه برامون
بگذریم
بریم سراغ روتین زندگی زمینی