روزی یک گله شیر توی دشتی که گسترده شده بود تا محل سلطنت اونها باشه آزادانه و پرغرور میدویدن ... غرش می کردن و به هر موجودی که در اون اطراف بود با نگاه خاصی که به معانی مختلفی تجزیه می شد نگاه می کردن
هر رصد کننده ای با دیدن این صحنه مو به تنش سیخ می شد ...
شیر داستان ما هم یکی از اونها بود ... با خودش فکر می کرد که جزئی از یک موج قدرتمنده که هیچ چیز جلودارش نیست و هرگز از حرکت باز نمیمونه ...
به گله نگاه می کرد ... و حس می کرد که تا ابد در کنارشونه... با غرور قدم برمیداشت و پیش میرفت ...
که ناگهان پاش توی یه تله گیر کرد و افتاد زمین ... از اون لحظه به بعد همه چیز تغییر کرد
گله به راه خودش ادامه داد ... هیچکدوم از شیرها برنگشتن و حتا متوجه نشدن که اون دیگه کنارشون نیست...
این موضوع خیلی ناراحتش کرد و یه مرتبه تمام تصورش از اون گله و وضعیت و عاقبتش با اونها رو برد زیر سوال
و این تنها قسمت بد ماجرا نبود ... تا متوجه اطرافش شد فهمید که کفتارها دورش کردن ...
و قبل از اینکه ذهنش آمادگی پذیرش شرایط جدید رو داشته باشه ریختن سرش !
کفتارهایی که تا چند لحظه پیش جرئت نگاه کردن بهش رو هم نداشتن ...
اون یه شیر بود ... به این زودی ها میدون رو وا نمیداد ... تا جایی که میتونست پاره پارشون کرد
اما اونها هم تا جایی که میتونستن از این فرصت برای زخمی کردنش و آسیب رسوندن بهش استفاده کردن
و بعد متفرق شدن ...
هوا تاریک شد ... دراز کشیده بود وسط دشتی که فکر می کرد داره بهش فرمانروایی می کنه
خیلی ها دیده بودن که کفتارها چه بلایی سرش آوردن ...
ناراحت بود ... غرورش شکسته بود ... به آسمون نگاه می کرد
به گله فکر می کرد ... گله گربه صفتی که تنهاش گذاشتن و رفتن
به بلایی که بعد سرش اومد ... به بهایی که برای شیر بودن پرداخته بود
و حالا دیگه اون یه شیر تنها بود ...
بدون گله !
شب زخم هاش رو مخفی کرده بود ... کسی نمیتونست زخماشو ببینه !
شب دوست خوبی به نظر میومد ! گرچه تا به حال چندان توجهی بهش نکرده بود ...
اما انگار تنها چیزی بود که در شرایط جدید به دادش رسیده بود ...
شب رو به عنوان دوست جدیدش پذیرفت ... تصمیم گرفت از اون لحظه به بعد هرجا میره با دوست جدیدش بره !
و زمانی که دوستش همراهش نبود هیچ جا "آفتابی" نشه ...
شیر و شب ... کلی زخم ... یه خاطره فراموش نشدنی
و یه درس بزرگ ...
مدت ها از اون اتفاق می گذره ... هنوز هم وقتی با دوستش تنهاست نگاهی به زخم هاش میندازه ...
زخم هایی که هرگز خوب نشدن ! چون اون یه شیر بود ...
هنوز هم یه شیره ... و دوست جدیدش هم همیشه در تلاشه که این موضوع رو بهش یادآوری کنه ...
همینطور حس شکارش که قبلن یه حس هم تراز با باقی احساساتش بود ... و الان تبدیل شده به یه حس برتر که از سمت دوست جدیدش بهش منتقل میشه و گاهی دیگه هیچ کنترلی روش نداره !
روی طبیعتش ... روی شیر بودنش ... و هرچه که به دنبال عبارت "یه شیر زخمی و مطرود و یه شب تاریک" میاد...
