تا حالا شده دلتون برای یه چیزی، یه کسی، یه حسی یا... خیلی تنگ شده باشه و خودتونم دقیقن ندونید که چیه؟
فقط دلتنگش باشید...
انگار گاهی روح آدم از هیچ هم بهانه ای می تراشه برای دلتنگی... تا یه مقدار بهش توجه کنیم...
خودمم نمیدونم اما یه وقتایی خیلی دلم تنگ میشه برای یه چیزی که نمیدونم چیه...
گاهی فکر می کنم توی ناخوداگاهم میدونم چیه، اما اینقدر سعی کردم نادیده بگیرمش که دیگه اگر بخوام هم نمیتونم ببینمش...
یه چیزی که از یادم رفته، اما چیزی از درونم داره با تمام وجود تلاش می کنه که به یادم بیارش
من نمیتونم بفهممش... ولی کمبودش رو احساس می کنم
و در نهایت دلتنگ میشم...
و گاهی همه جا رو دنبالش می گردم، خیلی چیزارو امتحان می کنم تا شاید همونی باشن که دلتنگشم... اما نیستن!
آدم رو خسته می کنه، آدم احساس می کنه یه چیزی رو گم کرده، و حس وحشتی که باعث میشه آدم فکر کنه دیگه پیداش نمی کنه...
چون اصلن نمیدونه دقیقن چی هست... و احساس بدی که به آدم میگه ممکنه همیشه همینطور باشه...
گفتم شاید شما هم دلتنگ هیچی شده باشید
شاید حس کنید یه چیزی کمه، و یه وقتایی با خودتون بگید شاید اصلن توی این دنیا نیست...
جا گذاشتمش و اومدم اینجا...