Paralyzed

سلام

 

امشب میخوام در مورد چیزی صحبت کنم که از تاپیک های مورد علاقمه با این تفاوت که این بار خودم کاراکتر داستانم

 

اول یکم از اوضاع امروز بگم... رفته بودم خونه ی والدینم... رفتم استخر و برگشتم و یکم با پدرم صحبت کردم و یه مرتبه تصمیم گرفتم برگردم تهران... 

 

سوار گرگی شدم و اومدم... فردا هم جمعه است و باید یه برنامه ای بچینم که بیکار نباشم... 

 

خوب حالا یکم برگردیم عقب... 

 

من حدود یه ماهی هست که یه رژیم سخت گرفتم و حدود ۸ کیلوگرم وزن کم کردم... البته نه اینکه وزنم کم باشه الان ۱۰۰ کیلو هستم... ولی خوب دارم بدنم رو خشک میکنم... 

 

این رژیم سخت یه سری عوارض داره... تقریبن ارتباطم با بقیه به صفر رسیده... با خیلیا دعوام شده چون اعصاب برام نمونده... و مخم سرویس شده... فکر میکنم هرکسی یه ماه فقط مرغ و ماهی بخوره رد میده... 

 

اما یه سری نکات مثبت هم داشته که ممکنه بیشتر از چیزی باشه که من فکر میکنم...

 

از خوش ترکیب شدن بدن که بگذریم، یکی دو هفته ی اخیر یه اتفاق دائم تکرار میشد... 

 

من یه ساعت مچی دیجیتال دارم... اتفاقی که میفتاد این بود که در طول روز خیلی پیش میومد که وقتی ساعتو چک میکردم ثانیه ی ساعت روی صفر بود... 

 

گاهی حتا دقیقه اش هم صفر بود... مثلن ۶:۰۰:۰۰

 

این اتفاق اینقدر زیاد شده بود که با همکارم که صحبت میکردم و در موردش بهش میگفتم، یهو رندوم بهش ساعتو نشون میدادم و ثانیه صفر میومد... 

 

همکارم هم به شوخی میگفت ساسان داری از ماتریکس خارج میشی !

 

البته این داستان حدود یه هفته با شدت بالاتری ادامه داشت و بعد کمتر شد... فکر کنم همون هفته ای که رژیم خیلی بهم فشار میاورد... 

 

شاید بعدش چون به رژیمم عادت کرده بودم کمتر شد... 

 

شاید بگید چه ربطی داره ؟ 

 

با یکی صحبت میکردم توی اینترنت و بحث رسید به همین موضوع و میگفت ساسان به خاطر اینکه رژیم گرفتی و داری با نفست میجنگی، سطح انرژیت خیلی رفته بالا و اینا شاید یه سری نشونه باشن... 

 

این حرفایی که میزد رو دوست داشتم چون میدونید که من به این چیزا حتا به صورت عقلی و منطقی هم معتقدم و به نظرم حرفای درستی هستن... انسان با پا گذاشتن روی نفس خودش خیلی لول آپ میشه از نظر معنوی... 

 

و شاید شروعش از همین چیزای کوچیک باشه و کم کم قوی تر بشه... مثل این فیلمای تخیلی که یه نفر یه سری قدرت ها داره و اول فیلم نمیدونه و وقتی هم که میفهمه اولش نمیتونه کنترلشون بکنه... 

 

به این فکر میکردم که اگر یه نفر بتونه روی تمام چیزایی که مربوط به نفسش هستند پا بذاره چقدر ممکنه قوی بشه؟

 

خلاصه این داستان کم و بیش هنوزم ادامه داشت تا اینکه امروز که رفته بودم خونمون، قبل از اینکه برم استخر گفتم یه چرتی بزنم...

 

یه موزیک خاص از bvdub رو گذاشتم توی گوشم و گوشی رو هم گرفتم دستم که بخوابم تا وقتی که زنگ خورد اگر صداش بیدارم نکرد لرزشش بیدارم کنه... چون قرار بود یه چرت نیم ساعته بزنم تا یکم حالت کسل بودنم بپره و بلند شم برم استخر...

 

خوب داستان از اینجا جالب شد... من دراز کشیدم و ملوس هم کنار پام خوابیده بود...

 

چشمامو که بستم یه مرتبه حس کردم چشمام بازن !

 

به صورت فیزیکی بسته بودنشون رو حس میکردم ولی داشتم میدیدم !

 

بنابراین چشمامو باز کردم و دیدم واقعی تر شد...

 

دوباره بستمشون... اما باز بودن !

 

چرا نمیتونستم درست تشخیص بدم؟ چون چیزی که میدیدم تقریبن همون چیزی بود که وقتی چشمم باز بود دیده میشد...

 

یعنی همون قسمت از اتاقم که جلوی چشمم بود... با همون چیزا...

 

با کمی تغییر ‍! یعنی وقتی که باز میکردم یه پلاستیک گره خورده جلوی چشمم بود و وقتی که میبستم همون پلاستیک بود ولی باز بود و جور دیگه ای اونجا افتاده بود...

 

میز لپ تاپمو نگاه میکردم که وقتی چشمم بسته بود یه چیزایی داخلش بود و وقتی باز میکردم چیز خاصی اونجا نبود...

 

ویو همون ویو بود با یه مقدار تفاوت...

 

من توی یه حالت خواب و بیدار بودم ولی کاملن حس میکردم هوشیارم...

 

و یه مرتبه چیزی به ذهنم رسید... 

 

نکنه این یه نسخه ی موازی از من و اتاق منه و به صورت خیلی اتفاقی این دو تا واقعیت روی هم افتادن !

 

به هر حال از این وضعیت داشتم لذت میبردم و چشممو باز و بسته میکردم تا ببینم چقدر فرق میکنن...

 

احساس میکردم در عین واحد داشتم دوتا ساسان رو تجربه میکردم... 

 

چند هفته پیش فیلم Flash 2023 رو دیدم... در یه سکانس از فیلم به موضوع سفر در زمان پرداختن و خیلی قشنگ توضیحش دادن... 

 

قبلن توی فیلم Back To The Future اینطوری توضیح داده بودن که اگر در زمان به عقب برگردیم، از اون نقطه یک جهان موازی ایجاد میشه و در حقیقت ما داریم اون جهان موازی رو تغییر میدیم نه اونی که خودمون ازش به گذشته رفتیم... یعنی واقعیت دنیایی که ما ازش به گذشته رفته بودیم بی تغییر میمونه و اونی که توش دوباره داریم به آینده برمیگردیم یک نسخه ی جدیده که تا اونجاش دقیقن مشابه جهان خودمون بوده و از اونجا به بعدش قراره تغییر بکنه...

 

اما توی فیلم فلش اینجوری توضیح میداد که سفر به گذشته چیزی تشکیل میده شبیه به ماکارونی... توی یه ظرق ماکارونی کلی ماکارونی به صورت شلخته روی هم ریختن... و میگفت که وقتی کسی به عقب برمیگرده در حقیقت ساختار فضا و زمان رو بهم میریزه و نقطه ای که بهش سفر میکنه فقط آینده اش تغییر نمیکنه... بلکه گذشته اش هم تغییر میکنه... یعنی اگر من برگردم به چهارده سالگیم اصلن ممکنه دیگه خبری از دوستای دبیرستانم نباشه و حتا متولد نشده باشن و یا باشن ولی به شکل های دیگه... یه چیز خیلی بهم ریخته ای ایجاد میشه که کنترلی روش نیست...

 

 

تمام اینها وقتی داشتم چشمم رو باز و بسته میکردم یادم میومدن... اینکه این چیزی که دارم میبینم کدوم یکی از این تعاریفه؟ ممکنه فقط این اتاق شبیه اتاق من باشه و بیرونش متفاوت باشه؟ ممکنه برم بالا ببینم والدینم آدمای دیگه ای هستن ؟ ممکنه اصلن خونمون اونجا نباشه ؟ ممکنه برگردم ببینم کامپیوترم پشتم نیست ؟ ممکنه اگر پامو تکون بدم ملوس رو حس نکنم ؟ مخمل ! دلم براش تنگ شد... 

 

اما خوب چیزی که تجربه میکردم مثل دیدن یه خواب یا یه فیلم بود... من فقط بیننده بودم و کنترلی روش نداشتم... به رژیم سنگین تری احتیاج داشت برای کنترلش...

 

بهرحال یهو حس کردم دارم کانکشنو از دست میدم و یه مرتبه انگار پرت شدم توی خودم و این یه شوک به بدنم وارد کرد طوری که گوشی که دستم بود پرت شد ته اتاق و محکم خورد زمین طوری که من تا چند دقیقه بلند نشدم چکش کنم چون حس میکردم خاکشیر شده...

 

ولی خدا رو شکر طوریش نشده بود و با قابش خورده بود زمین...

 

خلاصه من بلند شدم و یکم ملوس رو گاز گرفتم و خیلی  انرژیم زیاد شده بود...

 

تمام اینایی که نوشتم حس خودم به داستان بود و شاید از نظر شما فقط یه خواب ساده باشن...

 

اما هرچی بود واقعن جالب بود...

 

موزیک متن این داستانم ضمیمه میکنم تا شاید وقتی گوشش بدید بهتر بتونید حس من رو در اون لحظات درک بکنید...

 

اسم این نوشته هم از Parallel Worlds گرفته شده ولی معنی Paralyzed فلج هست.

اون چیزی که توی خواب بهش میگیم بختک در حقیقت فلج خواب یا Sleep Paralysis هست که میتونید در موردش سرچ کنید. و چون تمامشون رو تقریبن با هم تجربه کردم این اسم رو گذاشتم روی این نوشته.

 

خدا نگهدارتون باشه و انرژیاتون بالا باشه

 

 

 

Diet Rocks

 

 

 

 

 

It's In God's Hands Now

دیروز که داشتم با گرگی از سر کار میرفتم خونه، نزدیکای خونه یهو بارون گرفت

توی تهران که هوا آلودست، زمانی که بارون میگیره، اون دقایق اول اصطلاحی هست که میگن زمین صابونی میشه

 

و واقعن هم همینطوره... بارون اون مواد شیمیایی هوا رو میشوره میاره روی سطح زمین و زمین به شدت لغزنده میشه

مثل زمانی که کف سرامیک حمام شامپو میریزه

 

گرگی هم به این خاطر که موتور آفرودی هست، عاج لاستیکاش بلندن و روی سطح لغزنده شدید تر از موتورهای دیگه سر میخوره

طوری که اگر توی هوای بارونی باهاش برم بیرون نباید اصلن ترمز بگیرم چون مثل اینه که دارم روی هوای حرکت میکنم و کوچکترین لغزشی باعث میشه که سر بخورم

 

خلاصه دیروز که بارون گرفت من نزدیک خونه بودم و چون به شدت از زیر بارون بودم بیزارم، دوست داشتم فقط برسم خونه

اواسط خیابون منتهی به خونم یه دوربرگردون هست که دقیقن روبروش یه خیابون فرعیه و بارها پیش اومده که میبینم ماشینا از اون فرعی میان و بدون اینکه توقف بکنند و شرایط خیابون رو بسنجن میرن به سمت دوربرگردون

 

دیروز هم دقیقن همچین اتفاقی افتاد

من که نزدیک اون دوربرگردون رسیدم یه تاکسی که راننده اش یکی از حیوانات احتمالن ساکن همون منطقه بود بدون توقف از فرعی اومد وسط خیابون که دوربرگردون رو دور بزنه

من اولش یه نیش ترمز گرفتم و دیدم چرخ موتور سر خورد و ترمز رو رها کردم و امیدوار بود اون حیوون ترمز بگیره ولی نگرفت

بنابراین مجبور شدم دوباره ترمز بگیرم که این بار موتور سر خورد و خوردم زمین و یه مسافتی رو هم با گرگی روی زمین کشیده شدیم

 

من آمپر چسبوندم و رفتم که راننده رو منفجر کنم ولی قبلش رفتم سمت گرگی که ببینم چه بلایی سرش اومده

 

چون قبلن روی موتور گارد بسته بودم - در کمال تعجب دیدم که گرگی هیچیش نشده ! فقط روی دسته کلاچ و گارد بفلش یکم ساییده شده بود

 

و داشتم با تعجب نگاش میکردم چون قبل از اینکه بلندش کنم فکر میکردم حتمن داغون شده

 

وقتی دیدم طوریش نشده فقط یکم سر راننده داد و بیداد کردم که اونم که حیوانی بیش نبود کلاه کاسکت من رو پرت کرد توی جدول و سوار ماشین شد و رفت

 

من حتا شمارشم برنداشتم و فقط حواسم به گرگی بود

 

بعد خودمو نگاه کردم دیدم دستم یکم خراشیده شده و لباسمم اصلن پارگی نداشت !

 

این شرایط رو که دیدم یکم عصبانیتم فروکش کرد و نرفتم برای انتقام از راننده

 

فقط کلاهمو که برداشتم دیدم لیبل جلوش کنده شده به خاطر اینکه اون حیوان پرتش کرده بود توی جدول

 

خلاصه من رفتم نزدیکای خونه ی داداشم و با یکم اسپری رد اون ساییدگی های گارد و دسته کلاچ هم رفت

 

بعدم رفتم یه جا که شام بخورم... چون این روزا یه رژیم سخت دارم و هر غذایی نمیخورم بنابراین رفتم جایی که بتونم غذاشو بخورم

 

ساعت حدود ده شب بود که برگشتم سمت خونه و توی محل هم یکم گشتم که شاید بتونم اون ماشین رو پیدا کنم و شماره اش رو بردارم و بابت خسارتی که زده بود و فحاشیش پیگیر کاراش شم اما پیداش نکردم

 

فکرم هم سمت کلاهم بود که آسیب دیده بود و مارکش هم کنده شده بود

 

چند ساعت از اون داستان گذشته بود گفتم بذار برم یه نگاه اونجا رو بکنم

 

با موتور رفتم بالا سر محل ارتکاب جرم و تا ترمز گرفتم دیدم لیبل کلاه جلوی لاستیک گرگیه !

 

خم شدم برداشتمش و سالم بود ... با دستم فشارش دادم روی کلاه و رفت جا و عین روز اولش شد !

 

خلاصه من برگشتم خونه

 

امروز صبح که داشتم میومدم شرکت به این موضوع فکر میکردم

 

اینکه من حتا توی یوتیوب فیلمای زمین خوردنای مشابه موتورایی مثل گرگی رو دیده بودم که بعد که راننده موتور رو بلند میکرد کلی خسارت هم به خودش و بدنش وارد شده بود و هم به موتورش

 

ولی ما هیچیمون نشده بود ! یعنی حتا یه خط به بنده ی گرگی نیفتاده بود !

 

رفتم تو فکر... چون من همیشه قبل از سوار شدن به گرگی با خدا صحبت میکنم

 

و احساس میکنم اون لحظه که زمین خوردیم دستای خدا دورمون بود و انگار معجزه شد که هیچ اتفاقی نیفتاد !

 

من این رو بارها تجربه کردم که توی سقوط  - توی زمین خوردن - اگر توی دستای خدا باشیم هیچ اتفاقی برامون نمیفته

 

و دوباره دیروز یه همچین چیزی رو تجربه کردم

 

خیلی جالب بود...

 

این روزا از بعضی لحاظ خیلی خاصن و حس میکنم خدا خواست بهم بگه که

 

نگران نباش من هستم

 

خدایا شکرت - اینو نوشتم که خودتم بخونیش گرچه قبل از اینکه بنویسمش میدونستی که میخوام چی بگم

 

همین

 

 

 

 

هرجا میرید قبلش با خدا هماهنگ شید - حریف نداره