رژیمینگلی

عارضم خدمتتون که ما رژیم گرفتیم یه هفته است

از اول هفته که رژیم ما شروع شد، مادرم مربای هویج درست کرد، داداشم رفت کلی شکلات صبحونه خرید، اون یکی داداشم رفت کلی کره خرید که با این مرباها و شکلات صبحونه ها بچسبه... بقیه چیزای اصافه رو هم از یخچال جمع کردن

خلاصه صبح ساعت پنج و نیم پا میشدم و اینارو میدیدم، از شدت افسردگی حاصل از این مشاهده موهای سرم میریخت (واکنش جدید به افسردگی حاصل از مشاهده) و بعد یه ذره پنیر و چای بدون شکر میخوردم و میرفتم پی کارم

روزها گذشتند و من مقاومت کردم، ضمنن هویج هم خریده بودم و به ازای فکر کردن به هریک از اون موارد یک هویج میخوردم و تصور می کردم که شکلات صبحونست و کره و مربا و اینا... 

بماند که شامم هم داستان شده بود و بعد از ورزش مثل یک هیولای در بند بودم... 

هرجوری شد هفته رو سپری کردم تا رسیدیم به امروز که مادرم فن آخر استاد رو روم اجرا کرد

صبحونه رو در کمال سختی و با چشم پوشی از لذات مادی دنیا سرو تهش رو هم آوردم... اما چشمتون روز بد نبینه 

ناهار که صدام زدن دیدم یه تهچین وحشتناک... با تهدیگ... ماست و مخلفات و... 

اعتراف می کنم که دیگه نتونستم... دیگه نشد... به زانو در اومدم... و مثل یه جارو برقی هرچی توی کل هفته نخورده بودم رو خوردم... 

البته موفق شدم که با یک پرس خوردن علیرغم میل باطنیم بلند شم و برم... اما همون یک پرس کافی بود تا تمام زحمت این هفته به خاک عظما بره... 

خلاصه که ریست فکتوری شدم و این هفته دوباره باید از اول شروع کنم... 

توصیه ام به جوونایی که در رژیم به سر میبرن اینه که سر به سر مادراشون نذارن و اگر هم گذاشتن جمعه رو فرار کنن از خونه... 

الان هم که این رو دارم مینویسم فکرم روی اون بقیه ی تهچینه که مونده، که به معنای واقعی کلمه روحمو داره شرحه شرحه می کنه... بیست تا هویج خوردم که بهش فکر نکنم، ولی آخه هویج آخه؟... 

گرفتاری شدیم... 

سوالی هم که هم برای خودم مطرح شده هم بقیه اینه که رژیم گرفتی که چی رو آب کنی؟ که هنوزم علیرغم تحقیقاتم پاسخی براش پیدا نکردم... 

من برم یه نگاهی به دیگ بندازم و هویجمو بخورم

با آرزوی تهچین برای همتون...