سلام
چند وقته که دیگه مثل چند سال پیش نیستم، و ذهنم آمادگی نوشتن نداره.
دلیلش هم شاید این باشه که ذهن من معمولن شب‌ها متمرکز میشه، و من خیلی وقته که شب‌ها میخوا‌بم
الان اما آخر هفته است و من بیدارم، ساعت حدود ۳ و ۷ دقیقه‌ی صبحه.
و اومدم تا در مورد چیزی که ذهنم رو مشغول کرده بنویسم، گرچه مورد جدیدی نیست
قبلن در مورد اینکه فکر میکنم ممکنه در یک دنیای شبیه‌سازی شده باشیم و تمام تجربیاتمون در حقیقت یک شبیه‌سازی باشند صحبت کردم.
خوب اصلن شبیه سازی چیه؟ چی باعث میشه این تعریف رو استفاده بکنیم؟
چی واقعیه؟ و آیا چیز قابل تجربه‌ای وجود داره که بگیم از این واقعی‌تر نمیشه؟
خوب یه چیزی رو قبل از شروع این نوشته بگم، اونم اینکه مدتیه که درگیر کمردردم، و ورزشم رو هم محدود کردم به حرکات اصلاحی و درمانی و شنا... و فکر میکردم خیلی بهتر شدن تا اینکه امروز عصر که نشسته بودم روی زمین و داشتم با لپ تاپم کار میکردم، کمرم گرفت و از عصر قفل شده و داره اذیت میکنه... و الان هم که میخواستم این متن رو با لپ‌تاپ بنویسم، به خاطر کمردرد منصرف شدم و دارم با گوشی مینویسمش... و امیدوارم این باعث خستگی و بی حوصلگیم نشه و بتونم اونچه که در ذهنم هست رو منتقل بکنم...
خوب... بازی ماریو رو یادتونه؟ بازی که شروع میشد ماریو رو میبردیم جلو تا به باکس‌هایی میرسیدیم که شامل سکه و قارچ بودند، ماریو قارچ رو می‌خورد و بزرگ میشد و از روی اون لوله‌ی عمودی سبز رنگ میپریدیم و اون سمت لوله یک قارچ سمی عصبانی داشت حرکت میکرد، و باید میپریدیم روش و از بین میبردیمش...
اگر هم میباختیم دوباره از اول شروع میشد، و تمام اینها به همون شکل اول همونجا بودند. اون قارچ اول که میخوردیم. اون قارچ سمی... و حتا مدل حرکت کردنشون...
کم کم بازی‌ها پیشرفته شدند و دنیای داخل هرکدومشون بزرگتر شد.
این روند ثابت بودن کاراکترهای داخل بازی‌ها و حرکات و رفتارهاشون، حتا تا همین الان هم ادامه داشته. ولی در بعضی موارد با قدرت گرفتن هوش مصنوعی داخل بازی، این موارد خیلی کمتر به چشم میان... تا جایی که شاید اصلن نشه تشخیصشون داد... برای مثال اگر در بازی GTA V در خیابون راه برید، کمتر پیش میاد که صحنه‌های تکراری ببینید، مگر در نقاط خاصی از بازی که به عمد به شکل ثابتی طراحی شدند.
این روند با شتاب جالبی داره پیش میره و در آینده‌ای نه چندان دور شاهد بازی‌هایی خواهیم بود که هوش مصنوعی در اونها به شدت قویه... میتونه فکر بکنه، و تصمیم بگیره...
و اگر به اندازه‌ی کافی پیش بریم، شاید مرز بین واقعیت و بازی برداشته بشه و مردم بتونن بازی در یک محیط به شدت واقعی رو تجربه بکنند...
یکی از مواردی که اینجا مطرح میشه اینه که اگر هوش مصنوعی بازی به قدرت تفکر و احساس دست پیدا بکنه چی میشه؟ آیا میتونیم بگیم زنده است؟ و زمانی که به این مرحله برسیم، آیا صرفن با یک سری کد مواجه هستیم؟
چی باعث میشه که فکر کنیم ما با اون هوش مصنوعی و کاراکتر داخل بازی متفاوت هستیم؟
تا اینجا رو در ذهن داشته باشید، تا یک مورد جدید رو باز بکنم و کم کم با پیوند دادنشون به هدف اصلیم برسم
بعنوان یک هکر ، یکی از مواردی که تقریبن همیشه باهاش سر و کار دارم، مبحثی هست به نام Break کردن...
یعنی چی؟ توضیح فنیش شاید خسته کننده باشه، ولی به طور ساده میشه گفت که یک برنامه‌نویس میاد و کدی رو مینویسه، به فرض کدی که یک درخواست به دیتابیس ارسال میکنه و داده‌ای رو میخونه... و یک هکر میاد با بررسی اون کد، و وارد کردن یک ورودی خاص، ساختار کد رو بهم میزنه، و ورودی خودش رو به کمک کد اصلی اجرا میکنه...
یعنی به فرض ورودی اصلی که نام کاربری sasan هست در درخواست به شکل
select * from table where username='sasan'
ارسال میشه، و هکر میاد و با دادن یک ورودی به شکل
' or 1=1 #
ساختار درخواست رو به صورت
select * from table where username='' or 1=1 #'
در میاره و به خاطر وجود اون or و 1=1 بعد از اون که یک عبارت همیشه صحیح هست، و # بعدش و منطق پشتش، این عبارت در صورت آسیب پذیر بودن، منطقی و درست شناخته میشه و به همین صورت اجرا میشه و هکر میتونه اطلاعات مورد نظرش رو از پایگاه داده بیرون بکشه...
تمام اینها که البته سعی کردم خیلی ساده عنوانشون بکنم، تخصصی هستند... اما مفهوم پشتش که break کردن هست، میتونه ملموس تر باشه...
اینکه ساختار یک کد رو بهم بزنیم و ازش خارج بشیم، و کد خودمون رو اجرا بکنیم...
برگردیم سراغ بازی...
نمونه‌ی هک ها رو در بازی ها دیدیم... هکرها از تخصصشون برای برهم زدن ساختار اصلی بازی استفاده می‌کنند، و کارهای عجیبی انجام میدن...
حالا چی میشه اگر که هوش مصنوعی بازی، یا همون کاراکتر داخل بازی، به حدی هوشمند و دانشمند بشه که بتونه کدی رو بنویسه و در دنیای خودش اجرا بکنه، که روی دنیای خارج از بازی تاثیر بذاره...
مثلن کدی بنویسه که کامپیوتری که بازی روش نصب شده رو تحت تاثیر قرار بده؟ چون اون کامپیوتر داره بازی رو اجرا میکنه، و اگر کد دیگری به صورت غیر مجاز وارد بشه و اجرا بشه، حتا ممکنه روی محیط خارج از سندباکس بازی هم تاثیر بذاره...
فرض کنید که اون کاراکتر باهوش داخل بازی، از داستان دنیایی که درش قرار داره با خبر بشه و تصمیم بگیره به شما در دنیای خودتون پیامی بده. و شما ایمیلتون رو که باز می‌کنید ببینید از Thomas Angelo یک ایمیل دارید که میگه من دیگه نمی‌خوام عضو مافیا باشم.
این میتونه ترسناک، جالب و هیجان انگیز باشه...
حالا بریم یک مقدار بالاتر، که در ابعاد بالاتر، بالاتر میشه عقب‌تر... یعنی اونجایی که گفتم تعریف واقعیت چیه...
از کجا معلوم که ما یک هوش مصنوعی نیستیم... و دنیامون به نظر به شدت بزرگ و رازآلود نمیاد؟
اگر اینطور باشه، چطور میشه فهمید که کد این دنیای پیچیده رو چطور نوشتن؟
و این زندگی که بهش عادت کردیم، واقعن همونطوری هست که احساسش میکنیم؟
آیا واقعن اگر از ارتفاع بلند بپریم پایین، میمیریم؟ یا ممکنه مثل Matrix بیفتیم روی آسفالت، و کش بیاد و هیچیمون نشه؟ شاید بگید خوب هرکس پریده مرده... ولی شاید اونا واقعی نبودن... شاید برای ما طور دیگری رخ بده و ما کاراکتر اصلی بازی باشیم و تمام اینها حقه باشن تا بازی طبیعی به نظر بیاد؟
و آیا کسی میتونه کد بازی رو هک بکنه و از ساختار بازی Break Out بکنه و کد خودش رو اجرا بکنه؟
و اگر تمام اینها واقعیت داشته باشه، ممکنه دنیایی که دنیای ما درش قرار داره هم شبیه سازی باشه؟ و هک کردنش مثل هک کردن host یک host باشه که ماشین مجازی ما درش اجرا شده؟
اگر بله... این بازی تا کجا ادامه داره؟
اگر تا این مرحله از بازی رو با من پیش اومدید، میخوام بهتون بگم که اینجا انتهای بازیه
و بعنوان Break Out و ورود به دنیای خارج از دنیای خودم، باید بگم که
آخخخخ، کمرم... به دنیای معمولی خوش اومدید...
تا ورود بعد
خدا نگهدار...