ردّی...
این روزا این کلمه چیزیه که کسی نمیبینش، اما به سادگی و بدون رد دادن یه واو، توضیحم میده
شدم مثل تهران روی گُسلش !
همه چیز اوکیه، مرتب، منظم
به یه اشاره بنده که با خاک یکی بشه
صفر تا صد تو یک صدم ثانیه پر میشه
عشق و نفرت عین یین یانگ شدن توی وجودم
همشو با هم دارم، میتونم در عین حالی که خیلی یکیو دوست دارم اینقدر ازش بدم بیاد که یاد و خاطرشو با خودش خاکشیر کنم
حس میکنم تو داستان اشتباهی بهم نقش دادن
این کاراکتر من برای یه داستان دیگه بوده
یه جور وحشی طوری شدم و عین یه گوله برف که از روی کوه قل میخوره میاد پایین و هی بزرگ و بزرگتر میشه دارم ردی تر میشم
انگار خاصیت سقوط همینه
چند روز مونده به عید بود که رد دادم و رفتم پیست که یکم آروم شم
و یهو دیدم با موتور بین زمین و آسمونم و بعدشم استخونم معلوم بود از شدت جراحت و آمبولانس و اورژانس و بخیه و خال جوش
خال جوش 😁
بعد باز از اورژانس مرخصم کردن برگشتم پیست... با همون پای پاره🤦🏻😑
مایک تایسون میگفت من ردی ام، به خاطر حریفم و مسابقم زندگی به کامم زهر مار شده، برا همین نه کمربندو میخوام، نه قهرمانی ، نه هیچی
من میخوام سلامتیشو ازش بگیرم، میخوام چیزی که من کشیدمو حس کنه
نمیدونم چرا شدم مایک تایسون رینگی که اون طرفش خودمم !
دارم به خودم میزنم
لطمه !
آره الان فکر کردم دیدم عین تهران روی گسلم
ولی بعدش فکرم رفت رو داستانایی که باعث شدن و میشن که گسل بره تو ماجرا و تهران خاک شه
پسر تو اصلن اینجا چیکار میکنی؟
چرا اینجوری شدم من؟
این آدمای دورم چرا این مدلی ان؟
الان یادم اومد، پولامو چرا اینجوری دارم خرج میکنم؟
آتیش بزنم به مراتب بهتره!
🍆
این نمیدونم چرا سجست شد رو کیبوردم! بیا گذاشتمش اوکیه حالا؟
یه عکسم میخوام بذارم نمیدونم میشه یا نه ، با گوشی سخته
خلاصه نمیفانکشنه درست...
دوتا یکیش داره میکنه، رد میده یکی در میون
چه چیزایی داره میاد تو ذهنم
فکمو گرفته بود فشار میداد اینور اونور میکرد میگفت چیکاااااار کنم حالاااااا
یا اون پنیک اتک
چقدر اینجا بی صداست
صدای توی گوشم داره کر میکنه منو
برم دنبال هندزفری... هنزفری...
ثثثثثثث
