یه نظریه ای در فیزیک هست که پایه ریاضی داره و فرض می کنه که کل هستی نا محدوده،
از نظر ریاضی احتمالات محدود هستند و زمانی که یه محدود در یه چیز نا محدود قرار بگیره، احتمال تکرارش میره بالا
مثال ساده اش تکرار شدن یه روز در هر ساله، مثلن ۲۲ اردیبهشت یا ۱ تیر یا... که هر سال یک بار تکرار میشن
اتفاق ها هم در یه دنیای بیکران میتونن این حالتو داشته باشن
و ما میتونیم تکرار بشیم، چه در زمان متفاوت و چه در مکان متفاوت و چه در هر دو و یا در حالتی که هیچکدوم با هم اشتراکی ندارن
داشتم به این فکر می کردم که آیا میتونم قبل از اینکه بمیرم به یه بچه براکیوزاروس هویج بدم؟
اولش گفتم نه! شاید تا اون زمان هیچ ماشین زمانی اختراع نشه
بعدش فکر کردم شاید حتمن نیاز به اختراع ماشین زمان نباشه و ماشین مکان هم کارمو راه بندازه.
و البته الان که فکر می کنم میبینم شاید در اون حد هم مجبور نباشیم پیش بریم و بتونیم امیدوار باشیم که همین نزدیکی های خودمون توی یه سیاره دایناسور زندگی بکنه!
یا همینجا یکیشون رو زنده کنن حداقل!
امیدوارم به یکیش برسم تا قبل از ترک این دنیای محدود
و امیدوارم به امید خدا وقتی بهش رسیدم اون بچه براکیوزاروس هویج خیلی دوست داشته باشه
مثل فیدل نباشه که بعضی وقتا می خوره بعضی وقتا هم فقط بو می کنه و میره