هوشمندسازی تقریبن همه چیز، یکی از آرزوهای بشره... اینکه هرچیزی به صورتی هوشمند بشه که با کمترین دخالت انسان به بهترین شکل بهش خدمت بکنه
اما آیا این خوبه؟
به عنوان یک تکواندوکار، حدود یک دهه قبل، آرزوی ما و خیلی های دیگه این بود که ضربه گیرهامون هوشمند بشن، چرا که در بسیاری از موارد، داورها به اشتباه امتیاز میدادند، یا اینکه امتیازهایی که باید داده می شد رو صادر نمی کردند...
در اون زمان خیلی ها به این فکر می کردند که اگر خود ضربه گیرها هوشمند بشن، و به وسیله ی یک سنسور، و با توجه به قدرت ضربه، قادر به امتیازدهی باشن، تمامی این مشکلات حل میشن
و این اتفاق هم افتاد... و هوگوهای الکترونیکی هوشمند وارد بازار شدند...
اما نتیجه ی هوشمند شدن ضربه گیرها رو کسی پیش بینی نکرده بود...
به این دلیل که هوگوها به صورت منطقی امتیاز ضربات رو ثبت می کردند، هر ضربه ای، تنها اگر با هوگو برخورد می کرد و از قدرت کافی برخوردار میبود، امتیازش ثبت میشد...
نتیجه این شد که ظاهر مسابقات تکواندو، از حالت زیبا و چشم نوازی که داشت خارج شد، و روند بازی ها به سمتی رفت که از کوتاه ترین مسیر یا ساده ترین مسیر، فرد بتونه به امتیاز برسه
و این مسیر جدید دیگه نه زیبا بود و نه جذابیت داشت
در حقیقت هوشمند شدن ضربه گیر، که حالا هوش سرشاری هم درش به کار نرفته و صرفن از یک سری سنسور تشکیل شده، باعث تغییر روش بازی، استراتژی هاش، قوانینش، داوریش و بسیاری موارد دیگه شد
خوب حالا آینده ای رو فرض کنیم که در اون، هوش، به همین معنی که میشناسیم و خودمون داریم، و یا حتا خیلی پیشرفته تر، به صورت مصنوعی تولید بشه...
هوشی که خودش قادر به تفکر و تصمیم گیری باشه...
من فکر نمی کنم این آینده، و اتفاقاتی که قراره درش رخ بده، قابل پیش بینی باشه
و قطعن شامل جزئیات ریزی هست که باعث ایجاد تغییرات بسیار بزرگی خواهند شد...
شاید حتا تغییراتی اینقدر بزرگ که نژاد بشر هم دیگه ضرورتی به بودنش نباشه...
شاید این علاقه ی ما به هوشمند سازی و خلق هوش، در نهایت منجر به نابودی خودمون بشه، و هوشی که از دل هوش ما پدید میاد به این نتیجه برسه که برای ادامه ی کار نیازی به پدید آورنده ی خودش نداره...
روزی که دیدن یک انسان، یک انسان واقعی، یکی از آرزوهای تنها انسان های باقی مونده باشه...
گرچه الان هم خیلی از انسان ها در این آرزو به سر میبرند
اما شاید یکی از تفاوت هاش در این باشه که در حال حاضر باید در میان کدهای A, T, G, C (کدهای تشکیل دهنده ی DNA) به دنبال یک انسان واقعی گشت
و در اون زمان در میان کدهای 0 و 1 باید به دنبال یک موجود متفاوت انسانی بود...