فیدل اومد پیشم ... روی مبل دراز کشیده بودم ... تازه اومده بودم و خسته و کوفته ... می خواست باهاش بازی کنم و هی ورجه وورجه می کرد و می پرید بالا پایین و با دستاش دستمو تکون میداد منتها من نگاش نمیکردم و یه دستی به سرش می کشیدم و می گفتم فیدل الان خسته ام ... بعدن باهات بازی می کنم ...
سرگرم گوشیم بودم که دیدم ازش خبری نیست ... نگاش کردم و با این صحنه مواجه شدم ... نمیدونم این عروسک سگ رو از کجا آورده و نمیدونم که آیا واقعن میدونه که سگه یا نه ... منتها به شکل خیلی غم انگیزی آورده بودش و گذاشته بودش جلوی خودش و داشت نگاش می کرد و بعد هم یه نفس عمیق کشید ...
حسی که بهم منتقل کرد کلی حرف و احساس درش بود ... انگار داشت به خیلی از کمبودهای زندگیش اشاره می کرد و من رو به فکر فرو برد ...
اول اینکه آیا ما واقعن باهاش خوبیم؟ و بعد به صورت کلی تر ... آیا واقعن با همه موجودات اطرافمون به خصوص آدما ... رابطمون همونقدر خوب و بی نقصه که فکر می کنیم ؟ آیا رفتار به ظاهر بی نقص ما باعث شده کسی آه بکشه و یاد کمبودهاش بیفته؟
در مورد خودم که اگر قرار به نمره دادن باشه فکر نمی کنم در حد قبولی هم نمره بگیرم ... واقعن احساس می کنم باید بیشتر حواسم رو جمع بکنم ... شما چطور ؟ اوضاع چطوره؟ ممکنه یه نفر یا یه موجود دقیقن در همون لحظه ای که آماده نیستیم بیشتر از هر زمان دیگه ای به ما احتیاج داشته باشه ... باید حواسمون به بقیه هم باشه ...
- فکر می کنیم زبان ساخته شد تا مردم دنیا رو به هم نزدیک بکنه - اما فقط یه محدودیت شد تا خیلی از آدما و یا بهتر بگم موجودات دنیا فقط به این دلیل که زبان هم رو متوجه نمیشن از هم دور بشن - شاید اگر زبانی اختراع نمیشد همه حرف هم رو می فهمیدن ...
و عمیق ترین احساساتی که در زندگیم داشتم رو وقتی به یاد میارم ... هیچ حرفی در اونها زده نشده ! و هیچ زبانی هم نمیتونسته اونها رو بیان بکنه
شاید بهتر باشه وابستگیمون به یک زبان مشترک رو برای درک همدیگه کم کنیم
چیزی که طبیعت بهمون داده خیلی قدرتش بیشتر از اون چیز ناقصیه که ساختیمش و ما رو به این روز انداخته !
سلام خوبی؟امروز هرچی خواستم باهات تماس بگیرم نشد چرا گوشیت خاموشه از ظهر؟آیدیتم پیام دادم نبودی