یه مقدار همه چیز یه مرتبه تو ذهنم تازه شد - و این تازگی پیچیدگی خاصی همراه خودش داشت
گفتم تا تازه و پیچیدست یه جا ثبتش کنم ! داشتم به دنیایی که داخلش هستیم فکر می کردم ... اینکه چه خواصی داره - از 3 بعد متصل به اون یکی بعدش گرفته تا همه قوانین ساده و پیچیدش !
این دنیای ماست ! ولی خوب عادت کردیم همه چیز رو بنویسیم تا به صورت قانون در بیاد - و اگر به کمک روابط توضیح داده نشه - انگار که مربوط به خارج از این دنیاست
راستش من خیلی به این جهان فکر می کنم و اینقدر وارد جزئیاتش میشم که "حد نداره" و این بی حد بودنش به معنای واقعی کلمه جایگزینی در این جمله نداره
گاهی حس می کنم تمام قوانینش رو دارم درک می کنم - اما انگار به زبان بنی بشر نوشته نشدن که بشه توضیحش داد - نه میتونم بنویسم و نه میتونم چیزی رو که درک می کنم بیان کنم ... کار بسیار سختیه
اما خوب خیلی اوقات مثل یه راهرو یا لوله ای که خیلی بیش از ظرفیتش داره ازش عبور می کنه و این باعث شده که همه چیز داخلش گیر کنه - یه مرتبه بر اثر فشار یه چیزایی با فشار پرتاب میشه بیرون ! یعنی بالاخره بعضی چیزا بیرون میان اما به خاطر همون فشار ناشی از ظرفیت کم - ممکنه هیچ کنترلی روشون نباشه
به هر حال دارم روی نحوه کنترلش فکر می کنم
بچه تر که بودم این موضوع ذهن من رو مشغول کرده بود که نیرو با چه سرعتی منتقل میشه ؟ و به فرض اگر یه طناب از اینجا به مریخ متصل باشه و ما از این طرف بکشیمش ( طناب ایده آلی رو فرض می کردم ) دقیقا همون لحظه اون سمتش هم کشیده میشه ؟
و در ادامه با فرض اینکه پاسخ مثبت باشه - موضوع رو ربط میدادم به نسل جدیدی از ارتباطات و فناوری هایی که میشه از دل این موضوع خلق کرد - Teleport و یا مخابره پیام ها با سرعت خیلی زیاد و ...
الان پاسخ سوالاتم رو گرفتم و اما به علت خیلی محدودیت هایی که به اجبار باهاشون روبرو هستیم هنوز فرصت نشده که بهشون جامه عمل بپوشونم !
اما موضوع دیگه خارج شدن از این دنیای 3 بعدی و قوانینش بود ! و شاید هم در "جایی خیلی ریز در همین دنیا" !
نمیدونم چطور توضیحش بدم - کم کم پیش بریم - جاذبه زمین با دور شدن ازش کم میشه - نور خورشید در منظومه های دیگه در راه شیری به این شدت نیست - صدای زنگ مدرسه خونه ها مجاور رو اذیت می کنه اما خونه های توی یه شهر دیگه رو آزار نمیده
می خوام راجع به انواع و اقسام نیروها - قوانین و ... "فیزیکی" صحبت کنم - و اینکه شاید فیزیک خیلی محدوده !
احساسات ما در کجای این دنیا تعریف میشن ؟ چرا عشق مادر به فرزندش چه در فاصله 1 متری و چه در فاصله 1000 کیلومتری تغییری نمی کنه ؟
چرا حس علاقه حتی بعد از فوت یکی از 2 طرف تفاوتی پیدا نمی کنه ؟ چرا این مورد به فاصله و به ابعاد دنیای ما مربوط نمیشه ؟
و موارد شبیه بهش !
یه بحثی هست به نام جهان های موازی - که میگه جهان هایی داریم که در اونها باز هم از ما وجود داره - خیلی بحث جالبیه - همین لحظه ممکنه یه ساسان دیگه توی یه جهان دیگه تا همین جای زندگیش با من کاملا یکی بوده باشه و در این لحظه که من هنوز دارم به نوشتن ادامه میدم - اون نوشتن رو قطع کنه و همین موضوع باعث بشه که باقی زندگیش شکل دیگه ای پیدا بکنه
وقتی یه شکل 3 بعدی رو - مثل کره - به صورت 2 بعدی در میاریم ... شکلش شبیه به دایره میشه - حالا 2 نقطه روی کره رو فرض کنید ( 2 سر قطر کره ) ... زمانی که 3 بعد به 2 بعد تبدیل میشه و کره به دایره تبدیل میشه --- اون 2 نقط که ممکن بود روی کره فاصله بسیار زیادی از هم داشته باشن - حالا افتادن روی هم و دیگه از هم فاصله ای ندارن
مثل سایه ی یه آدم 3 بعدی که روی زمین افتاده - و دیگه پشت کمرش و روی نافش با هم فاصله ای ندارن !
حالا اگر همین بلا رو سر دنیایی با ابعاد بالاتر از 4 بعد بیاریم چی ؟ یعنی دنیای 4 بعدی ما سایه ی دنیایی با ابعاد بالاتر باشه ...
و یا از همین دنیا یه سایه ایجاد کنیم با ابعادی کمتر - که به فرض بعد 4 ام یعنی زمان حذف بشه و گدشته و حال آینده در دنیای جدیدی که ساختیم همه توی یه نقطه جمع بشن
شاید غیر قابل درک باشه - اما قبلا هم حس می کردم یه جاهایی توی زندگیم یه نفر که خارج از من نیست باهامه - همیشه با خدا صحبت می کردم و تنها یاور و باورم بود - اما یه جاهایی احساس می کردم واقعن خودم رو حس میکنم
حس می کنم بعضی نیروها ... یا چیزهای دیگه که شاید به صورت لفظی ازشون به عنوان نیرو یاد می کنیم ... وابسته به ابعاد دنیایی که داخلش هستیم نیستند ... و اگر این ابعاد روشون تاثیر نذاره معنیش اینه که نه فاصله اونها رو تغییر میده ... نه زمان و نه ... و به سادگی حتی از یه دنیای دیگه قابل انتقال هستند
گرچه هنوز نمیدونم چیزی که دارم راجع بهش صحبت می کنم دقیقن چیه ! ولی مطمئنم وجود داره ! نه به این خاطر که حسش می کنم ... به این دلیل که اگر بشر بخواد همیشه پیشرفت بکنه بالاره باید روزی به همچین چیزی برسه وگرنه در یه مرحله لی پیشرفتش متوقف میشه و دیگه چیزی توی این دنیا باقی نمونده که بخواد پیدا بکنه !
این ها بیانشون خیلی سخته ! دوباره مثال میزنم ... 2 تا سر 1 کاغذ رو در نظر بگیریم - روش 2 تا نقطه بذاریم - این رو فرض کنیم که دنیای ماست و فاصله اون 2 نقطه در حقیقت زمان هست - یعنی یکی از اون یکی خیلی جلو افتاده
حالا کاغذ رو تا کنیم تا 2 نقطه بیفتن روی هم - گرچه این از نظر علمی هم ثابت شده - اما من بیشتر به اثرش دارم فکر میکنم
اگر همچین اتفاقی بیفته چه اثری داره ؟ آیا من ... ساسان ... فقط همینی هستم که الان هستم ؟ اینی که الان هست چندتاست ؟ خود الان چی ؟ این چندمین باره که این "الان" داره تجربه میشه و چند تا ساسان دارن تجربش می کنن ؟
راستش دیگه توضیحش یه مقدار سخت شده - یه سری جمله توی ذهنم هست که گفته "بشر تا آخر ( که البته این "آخر" هم خودش جای بحث داره ) زندگیش هم به کل علم دست پیدا نمی کنه
و شاید اینها همون قوانینی هستند که هنوز باید روشون تحقیق کنیم - و منجر به انقلاب های عظیمی بشن در آینده و باز متوجه بشیم که چقدر "نمیدونیم"
و اینها دلایلی هستند که به خدایی اعتقاد دارم - چون اینطوری دارم احساسش می کنم - و این احساسات چیزی هستند که خیلی از علم جلوترند - ولی دارن ما رو به سمتی که باید هدایت می کنند
به هر حال اینها رو نوشتم که فقط یادم بمونه ! این فقط جنبه چک نویس داشت و ارزش دیگه ای نداره - خواستم این موارد رو یه جا داشته باشم دم دست - که برای مطالعاتم یه نگاهی بهشون بندازم
دنیای عجیبیه - و چقدر عمر کمه - حتی تحلیل 1 ثانیه از اون چیزایی که داره از این لوله کم ظرفیت رد میشه به چیزی بیشتر از عمر لوله احتیاج داره !
ای کاش وقتی عمرش داره تموم میشه یه چیزی بیشتر از یه لوله کم ظرفیت بودن رو تجربه کرده باشه !
